از مدت‌ها قبل معلوم بود که هیلاری کلینتون یکی از گزینه‌های مطرح در حزب دموکرات آمریکا برای انتخابات ریاست جمهوری این کشور در روز 8 نوامبر 2016 خواهد بود اما هر وقت که در این مورد از او پرسش می‌شد، سعی می‌کرد به نوعی از جواب دادن طفره رود. سرانجام، او در روز یک‌شنبه 12 آوریل و با انتشار ویدیویی به صورت رسمی کاندیداتوری خود را برای این انتخابات اعلام کرد و چنان که یکی از نزدیکان او در حزب دموکرات گفته؛ هیلاری بعد انتشار این ویدئو به ایالت‌های آیوا و نیوهمشایر می‌رود تا رقابت انتخاباتی درون حزبی خود را شروع کند. هیلاری با انتشار این ویدئو قدم به مسیری گذاشته که پیش از این و در 2008 رفته بود اما آن موقع از باراک اوباما شکست خورد و امیدوار است که این بار بخت با او یار باشد.
اوباما یک روز قبل از انتشار این ویدئو و در حاشیه هفتمین اجلاس سران قاره آمریکا حمایت خود را از کاندیداتوری هیلاری اعلام کرد و با تایید توانایی‌های او گفته که مطمئن است هیلاری رییس جمهوری قابل خواهد بود. این حمایت اوباما به نوعی استقبال از اعلام کاندیداتوری هیلاری است اما دلیلی بر حمایت یک‌پارچه درون حزبی و دیگر دموکرات‌ها از او نیست و هیلاری باید سال جاری میلادی را با مبارزه‌ای طولانی در ایالت‌های آمریکا پشت سر بگذارد تا آن که حداقل بتواند بر رقبای درون‌حزبی خود پیروز بشود، رقبایی که در وضعیت فعلی چندان برای او جدی به نظر نمی‌رسند.
رقبای درون‌حزبی
اولین حرکت انتخاباتی هیلاری در مبارزه درون‌حزبی است تا آن که بتواند با پیروزی بر رقبای هم‌حزبی خود، به عنوان کاندید برگزیده حزب دموکرات در برابر کاندید نهایی جمهوری‌خواهان قرار بگیرد. این به معنای یک دور مبارزه سخت انتخاباتی در ایالت‌های آمریکا است که چیزی نزدیک به یک سال از مبارزه انتخاباتی او را پوشش می‌دهد. از هم اکنون، نام‌های آشنای دموکرات مثل جو بایدن، معاون 73 ساله رییس جمهور آمریکا، الیزابت وارن، سناتور 67 ساله از ایالت ماساچوست، برنی ساندرز، سناتور 75 ساله از ایالت ورمونت، جیم وب، سناتور سابق از ایالت ویرجینیا، و مارتین اومالی، فرماندار سابق ایالت مریلند، در برابر نام هیلاری به عنوان نامزد‌های حزب دموکرات مطرح هستند که هیلاری باید برنامه فعلی انتخاباتی را برای پیروزی فعلی بر این افراد بچیند.
نظرسنجی‌ها حکایت از پیش بودن قابل توجه هیلاری بر این افراد دارد چنان که او در این نظرسنجی‌ها نظر مثبت 60 درصدی را به دست آورده و فرد بعد از او بایدن است که تنها حدود 15 درصد از نظر مثبت آمریکایی‌ها را به دست آورده است. با وجود این، مشاوران هیلاری نگران مبارزه در پیش رو هستند و به او توصیه کرده‌اند که از اظهار نظرهای حتمی و قطعی خودداری کند چرا که هر نشانه‌ای حاکی از اطمینان او به پیروزی نهایی، می‌تواند واکنش معکوس در میان رای‌دهندگان داشته باشد. این نگرانی مشاوران او تنها به توانایی‌های او در برابر رقبای هم‌حزبی مربوط نمی‌شود بلکه آنها نگاهی به تخریب شخصیت او از سوی رقبای اصلی جمهوری‌خواه دارند که حتی می‌تواند بر انتخابات درون‌حزبی هم تاثیر داشته باشد.
رقبای مقابل
معلوم نیست که رقبای درون حزبی او بخواهند تا چه اندازه بر این نکات انگشت بگذارند چرا که مهم‌ترین آنها به زمان تصدی او بر وزارت خارجه برمی‌گردد و به چالش کشیدن آن دوره به معنای انتقاد از دولت دموکرات باراک اوباما است. اگر رقبای هم‌حزبی او در طرح آن نکات جدی نباشند، مسلم است که رقبای جمهوری‌خواه در تاکید بر این نکات اصرار خواهند کرد. استفاده او از ایمیل‌های شخصی، حادثه حمله به کنسول‌گری آمریکا در بن‌غازی لیبی و کشته شدن چهار آمریکایی از جمله کرسیتوفر استیونز، سفیر آمریکا در لیبی، و منفعت‌طلبی‌های او در جریان سفرهای خارجی از جمله نکات اصلی چالش‌برانگیز در کارنامه هیلاری است که او حتی در زمان حضورش در دولت اوباما هم نتوانست به این مسائل پاسخ توجیه‌پذیری بدهد و هم‌چنان به عنوان سوءسابقه‌ای در کارنامه او ثبت شده‌اند.
به نظر می‌رسد که رقبای جمهوری‌خواه بخواهند با انگشت گذاشتن بر این نکات و برخی مسائل دیگر در سابقه کاری هیلاری از او چهره‌ای بسازند که در عرصه سیاست از صداقت لازم برخوردار نیست و حاضر نیست تا مسئولیت کارهایی که میکند را به عهده بگیرد. نظرسنجی‌های فعلی هم نشان می‌دهد که با وجود اعتقاد 67 درصد از آمریکایی‌ها به موفقیت احتمالی او در انتخابات 2016 اما 49 درصد از آنها معتقدند که او صادق نیست. جمهوری‌خواهان از هم‌اکنون دست به کار شده‌اند و فیلم و برنامه‌های تبلیغاتی علیه هیلاری را بر حول همین محور به افکار عمومی آمریکایی‌ها عرضه می‌کنند.
وجه زنانه
هیلاری از همین ابتدای کار سعی دارد وجه زنانه‌اش را یکی از محورهای اصلی انتخاباتی خود کند. بر اساس همین محور است که گفته: «من اولین زنی بودم که توانستم در یک انتخابات مقدماتی پیروز شوم، و در ادامه هم چندین پیروزی دیگر داشتم و چیزی نمانده بود تا بیش از 18 میلیون رای کسب کنم» و در توجه به حقوق زنان خود را ادامه دهنده مسیری می‌داند که پیش از او مادلین آلبرایت رفته بود. به نظر می‌رسد که هیلاری بر اساس این محور به زنانی مثل آنگلا مرکل، دیلما روسف و کریستینا فرناندز دی کشنر توجه دارد که توانسته‌اند رهبری کشورهای آلمان، برزیل و آرژانتین را به دست آورد.
در مقابل، جمهوری‌خواهان به همین محور و البته سن و سال او توجه دارند و حمله خود را با تحقیر جنسیتی و به رخ کشاندن سن بالای 67 سال او پیش می‌برند. گفته می‌شود که در برخی شبکه‌های اجتماعی انگلیسی‌زبان همین دو نکته مورد توجه قرار گرفته و این دست جملات رد و بدل می‌شود: «حراج 30 درصدی کت و شلوار زنانه»، «او زمین خورد و نتوانست بلند شود»، «برو پیراهن شوهرتو اتو کن»، «او می‌گوید: به من رای بدهید! من بیش از هر نامزد دیگری هورمون مردانه دارم»، «هیلاری میگه: من 469 سالمه با حساب سال سگ‌ها». هر چند که این نحو تخریب شخصیت در مبارزات انتخاباتی آمریکا معمولی است اما مشاوران هیلاری به تاثیر آن توجه داشته و به همین جهت است که از او خواسته‌اند احتیاط را چاشنی مبارزه انتخاباتی خود بکند.
در هر حال، هیلاری را باید از پیشگامان انتخابات 2016 دانست که با اعلام رسمی کاندیداتوری راه بی‌بازگشتی را شروع کرده است. او اکنون تجربه 8 سال قبل را دارد و امیدوار است که دیگر مثل آن دوره رقیب جدی مثل اوباما در حزب خود نداشته باشد تا آن که با اطمینان به رقابت با جمهوری‌خواهان فکر بکند. این وضعیت انتخاباتی در سال آینده میلادی معلوم می‌شود تا با تعیین کاندیدای نهایی از سوی جمهوری‌خواهان بتوان ارزیابی بهتری از شانس هیلاری برای پیروزی در انتخابات داشت.
نویسنده : سید رحیم لاری
