«گل سرخ» فیلمی از سپیده فارسی جزو آن دسته از آثاری است که هر از چندگاهی در مورد فتنه 88 توسط فیلمسازان خارج نشین ساخته می‌شود و مجالی جز دیده شدن در جشنواره‌های دست چندم کشورهای غربی پیدا نمی‌کند.
«گل سرخ» فیلمی از «سپیده فارسی» جزو آن دسته از آثاری است که هر از چندگاهی در مورد فتنه 88 توسط فیلمسازان خارج نشین ساخته می‌شود و مجالی جز دیده شدن در جشنواره‌های دست چندم کشورهای غربی پیدا نمی‌کند.این بار هم جشنواره فیلم زنان آلمان آغوشش را برای یک کارگردان حامی فتنه گشوده است تا فرصتی برای دیده شدن پیدا کند.
داستان فیلم سراسر ابتذال است و اعتیاد، دختری از قماش فتنه گران با مردی که 25 سال از خودش بزرگتر است رابطه جنسی برقرار میکند، مردی 50 ساله که از قضا با او هم هنگام اوباشگری در خیابان آشنا شده. مرد در حقیقت فتنه گر دیروز است که از جریان منافقین می‌اید و دختر فتنه گر امروز وابسته به جریان برانداز نظام و حالا شاهد پیوند این دو شبه فکر باهم هستیم.
دختری که علیه همه اعتقادات و باورهای جامعه خود می‌شورد و همه آن را زیر پا می‌گذارد و مردی که با او در این راستا همزاد پنداری میکند. اما فیلم آنقدر شور از آب درآمده که حتی فتنه گران هم به آن اعتراض کردند که همه آنچه ما در آن جریان می‌خواستیم فقط مشروب و الکل و تمایلات جنسی نبود ولی جواب کارگردان به آنها در مصاحبه‌های خود اینگونه است که این بخش بزرگی از خواسته‌های آنها بوده باید نشان داده می‌شد. حالا این فیلم مبتذل خود موجب شکافی بین طیف فتنه شده که بر سر خواسته‌های خود باهم درگیر شده‌اند.
اما داستان فیلم طوری پیش می‌رود که انگار کارگردان در حال عقده گشایی‌های اخلاقی است و این شاید نشات گرفته از شخصیت اوست که از هویت بومی خود دورافتاده است فیلم نه حامل تفکر خاصی است نه پیام خاصی را منتقل میکند فقط تابلویی از بی بند و باری‌های افسار گسیخته یک ذهن بیمار است.شاید این فیلم هم چند جشنواره غربی را بگردد برای ناخن کشیدن به چهره معصوم و اخلاق مدار ایرانی‌ها ولی مهم آن است که ایرانی‌ها این اثر متعلق به خودشان نمی‌دانند.
